Kunstroute

Seranda de Boer - Huize de Boer

Huize de Boer is een fotoserie waarin ik de absurditeit en schoonheid van mijn studententijd vastleg. De relaties, vriendschappen en gebeurtenissen uit deze periode zijn bepalend voor de rest van je leven. Om deze tijd te eren en te archiveren, documenteer ik de ontwikkelingen die ik en de mensen om mij heen doormaken.

De serie bestaat uit honderden spontane en soms impulsief geschoten snapshots. Tegelijkertijd probeer ik vaak een bewuste verbinding te leggen tussen het onderwerp en de omgeving, wat soms absurde, maar ook intrigerende beelden oplevert. Het vastleggen van de puurheid van het moment, zonder dat de camera deze beïnvloedt, blijft daarbij mijn grootste uitdaging

Cato Lammerts - De gewone vrouw 

Ik ben Cato Lammerts en ik zit in mijn laatste jaar van de opleiding Illustrated Animated storytelling op het ST. Joost in Breda.

Met deze serie schilderijen laat ik De gewone vrouw zien. Vrouwen worden vaak in de kunst weergegeven als lustobject, als muze en kwetsbaar. Schoonheid lijkt vaak het enige belangrijke te zijn om in beeld te brengen. Ik laat met mij kunst de vrouw zien met alles wat een vrouw nog meer is. Door vrouwen in hun diversiteit te laten zien wordt ook zichtbaar wat nog te vaak ongezien blijft: De gewone vrouw.

Lisanne Deijs -  Tussen oordeel en zelfbeeld

Mijn lichaam, mijn omhulsel representeert mij, maar vertelt niet wie ik ben, wat mijn karakter is of hoe ik naar de wereld kijk. 

Mogen we een stukje onzekerheid voelen en trots tegelijkertijd?

Dit project ben ik begonnen vanuit mijn fascinatie en frustratie over het beeld van mensen rondom het thema ‘lichaam’. Ik heb het gevoel dat mensen snel (voor)oordelen en met elkaar zo een ideaalbeeld creëren.

Dit ben ik participerend gaan onderzoeken door mijzelf en anderen te portretteren. Met daarbij de vraagstelling “hoe voel jij je in jouw lichaam en hoe kijk je naar jezelf en anderen om je heen zonder oordeel?”. In deze installatie wil ik de kijker uitnodigen om na het kijken naar de portretten naar jezelf te kijken in de spiegel en jezelf ook deze vraag te stellen. Ik hoop dat mensen hier de vrijheid voelen om te delen, lezen, zichzelf misschien in te herkennen en een gesprek te openen. 

Marleen koenraads & Kim Withag - Kom je spelen? 

Met het maken van ons project hebben we bezoekers en onszelf opnieuw leren spelen. Spelen zonder een doel. Dit hebben wij gedaan door middel van een projectweek te organiseren waar we een week lang met verschillende mensen van verschillende achtergronden en leeftijden hebben gespeeld. En opnieuw hebben kunnen waarnemen wat de kracht van spelen is.

Spelen is stress verlagend, het is een uitlaatklep voor negatieve emoties en je wordt er creatiever van. Toch doen volwassenen het eigenlijk vaak alleen als er iets te winnen valt.

Als spelen zoveel voordelen heeft, waarom doen we het dan niet vaker als volwassenen?

Hilal Uzuner - Şafak (Dageraad)

In mijn verhaal 'Şafak' neem ik lezers mee terug naar mijn vroege jeugdherinneringen, toen ik met mijn moeder meeging naar bijeenkomsten met haar vriendinnen. De vrouwen kwamen regelmatig samen, waarbij Turkse koffie een centrale rol speelde. Ze namen de tijd om elkaar oprechte vragen te stellen en dieper in zichzelf en hun gedeelde ervaringen te duiken. Als jongvolwassene kijk ik terug op deze momenten en begrijp ik de diepgang van hun gesprekken en de waarde van vrouwelijke verbondenheid.

Raisa Ruitenbeek Souto - “En España Aún Sería Así | In Spanje Zou Dat Nog Steeds Het Geval Zijn” (fotoboek)

Hoe ga je om met de kunst van het rouwen wanneer je er nog nooit mee te maken hebt gehad?

 Met “”En España aún sería así | In Spanje zou dat nog steeds het geval zijn”” ben ik mijn eigen rouwproces gestart na het overlijden van mijn opa. Ik ben in zijn voetsporen getreden en heb het landschap en leven dat hem gevormd heeft met mijn camera gaan vastleggen.

Om deze fotoserie tot leven te wekken, heb ik het familiearchief verkend en de daarin besloten herinneringen verweven met poëzie, om zo het verhaal van rouw te verdiepen en een ode aan het leven van mijn opa te creëren. 

Sacha van Mil - I walk in order to know i exist 

Geïntrigeerd door innerlijke en persoonlijke processen, creëer ik intieme werelden die de mysteries van het zelf verbeelden. Mijn werk ontstaat vanuit een poëtische vertelstrategie en bevat een bescheidenheid die veel meer duidt op stemming en gevoel dan op vertoon van kennis. Ik streef in mijn werk naar het vastleggen van schoonheid en het sublieme – datgene wat het alledaagse overstijgt en een dieper verlangen of herinnering in ons oproept. Ik maak gebruik van de natuur als een verhalende ruimte; het is een poort naar de symboliek die ons zowel uitnodigt als uitdaagt om verder te kijken. Binnen deze landschappen en natuurlijke vormen ontstaat een plek waarin persoonlijke interpretaties kunnen groeien, een plek waar de kijker zich vrij voelt om eigen associaties en emoties te ontdekken. Zo streef ik ernaar dat mijn werk niet enkel gezien, maar ook ervaren en gevoeld wordt.

Matthijs van den Berg - Lichtstudie ||

Als Matthijs door de wereld beweegt, is het licht dat steeds zijn blik vangt. Een ondergaande zon, de reflecties op het water, het mysterie van een kampvuur – deze momenten van verstilling en verwondering vormen de kern van zijn werk. In zijn praktijk onderzoekt Matthijs licht als medium: hoe het ons geruststelt of juist onrustig maakt, hoe het onze perceptie van ruimte beïnvloedt. Met een fusie van digitale en analoge technieken brengt hij licht tot leven in meeslepende installaties.

In zijn nieuwste werk, Lichtstudie ||, verkent hij de delicate balans tussen vast en vluchtig. Een draaiend glazen object in een metalen frame werpt dansende lichtprojecties door de ruimte, een spel van breking en reflectie dat aanzet tot verstilling. Met zijn werk wil Matthijs de toeschouwer even losmaken van dagelijkse afleiding, uitnodigend tot een moment van rust en aanwezigheid.

Lanxi Berkers -  in case i forget (2024 - heden)

steeds vaker voel ik een verlangen naar hetgeen dat nog voor me is, alsof ik het huidige moment al ben gepasseerd.

‘in case i forget’ is een lopend multidisciplinair project waarin ik verschillende technieken en presentatievormen onderzoek, voor mijn voortdurend groeiende verzameling aan persoonlijke documentaties. het werk bestaat uit foto’s, tekeningen en teksten die zich over de jaren heen in de kasten en hoeken van mijn slaapkamer hebben opgehoopt. mijn drang om mijn dagelijks leven te documenteren komt voort uit een angst om te vergeten.

ik onderzoek de betekenis van het alledaagse en de vergankelijkheid hiervan, om zo eeuwige waarde te geven aan ogenschijnlijk onbelangrijke momenten binnen het bestaan. dit helpt mij om met meer verwondering en waardering naar de wereld te kijken, iets wat ik ook teweeg hoop te brengen bij de toeschouwer.

Moniek Wijsman - Fotografie 

Ooit geworteld in Amsterdam, nu te vinden in de creativiteitshallen van St.Joost in Breda, waar ze haar laatste jaar fotografie in stijl afrondt. Moniek staat bekend om haar unieke aanpak binnen de portretfotografie. Ze werkt graag met onconventionele materialen en zoekt naar nieuwe manieren om een verhaal te vertellen met haar beelden. Voor haar is een portret niet zomaar een vastgelegd moment, maar een ontdekkingstocht naar het ongeziene en onverwachte.

Ruben de Jong - Van niets naar iets 

Hoe vaak praat je met een vreemde? In mijn werk wil ik een ruimte creëren waar mensen met elkaar in gesprek kunnen gaan, elkaar beter leren kennen. Het is voor mij belangrijk dat "de ander" een gezicht krijgt. Laat jezelf verwarmen door de thee, voel je welkom, treed binnen in een plek waar binnen buiten is.

Ook wil ik met mijn werk laten zien dat met wat creativiteit en fantasie je van ondergewaardeerde spullen en materialen bruikbare dingen kunt creëren. Dat iedereen van niets iets kan maken, en dat het waardevol is dat we dat doen. Je kan meer dan je denkt met minder dan je denkt!